Η Μαρία Φακίνου εμφανίστηκε στα γράμματα το 2007 με το μυθιστόρημα Το καπρίτσιο της κυρίας Ν. Έχει δημοσιεύσει πολλά κείμενα σε εφημερίδες και περιοδικά, έχει συμμετάσχει σε συλλογικούς τόμους, έχει γνωρίσει και έχει μεταφράσει σημαντικούς ξένους συγγραφείς, έχει δουλέψει επί μακρόν στον εκδοτικό χώρο, και το σημαντικότερο για μία νέα σε ηλικία συγγραφέα: έχει διαβάσει πολύ. Γι’ αυτό το κέντρο βάρους της σκέψης της βρίσκεται έξω από το σώμα της, γεγονός που της δίνει την «ευχέρεια» να ανησυχεί για το τσίρκουλο που αναβοσβήνει γύρω μας και για την ξεφτίλα των αξιών μας.
Μόλις διάβασα το νέο βιβλίο της, τη νουβέλα με τίτλο Η αρχή του κακού, που θα κυκλοφορήσει σύντομα. Η υπόθεση εκτυλίσσεται σε μια επαρχιακή κωμόπολη, όπου οι ήρωες δρουν σε ένα διαρκές κλίμα μυστηρίου. Παράξενα συμβάντα, αλλόκοτα όντα, φαινόμενα που σε άλλες εποχές θα φαίνονταν ανοίκεια, στο βιβλίο της Φακίνου φαντάζουν τρομακτικά οικεία, όπως η βία: μια εντεινόμενη απειλή που άλλοτε σιγοβράζει υπόγεια κι άλλοτε έρχεται από μακριά σαν τεράστιο κύμα για να καταπιεί μια κοινωνία που τρώει και μόνη της βουλιμικά τα σωθικά της.
Κάποιοι από τους ήρωες του βιβλίου ακούνε ανά διαστήματα έναν βόμβο. Εγώ άκουσα τον κώδωνα του κινδύνου, που πολλές φορές ήταν τόσο εφιαλτικός όσο το κουδούνι των νεοσυλλέκτων στον στρατό. Ολοκληρώνοντας το χειρόγραφο σκεφτόμουν τις ταινίες του Μπέργκμαν, του Χάνεκε και του Ταρκόφσκι. Αλλά τελικά το απόλαυσα σαν ένα βρόμικο γουέστερν, που διαδραματίζεται σε ένα τοπίο εξόχως άγριο, όπως αυτό όπου ζούμε – ή όπως αυτό όπου πρόκειται να ζήσουμε.
