Έπει­τα από δύο μυθι­στο­ρή­μα­τα που εκτυ­λίσ­σο­νταν σε σχε­τι­κά πρό­σφα­τες χρο­νι­κές περιό­δους (Κυνι­κή ιστο­ρία και Με θέα τη ζωή) η Ισμή­νη Καπά­νταη επι­στρέ­φει στο είδος που την καθιέ­ρω­σε. Στο βιβλίο που δια­δρα­μα­τί­ζε­ται στο απώ­τε­ρο παρελ­θόν. Με το νέο της έργο μάς ταξι­δεύ­ει σε μια επο­χή έντο­νων συγκρού­σε­ων, στα χρό­νια του Μιχα­ήλ Η΄Παλαιολόγου, του ιδρυ­τή της ομώ­νυ­μης δυνα­στεί­ας. Ενε­το­κρα­τία, απει­λές από τη Δύση, κοι­νω­νι­κές ανα­τα­ρά­ξεις, προ­σω­πι­κές δια­μά­χες και αδελ­φο­κτό­νοι πόλε­μοι μετα­ξύ των αρχό­ντων της Κρή­της είναι το άγριο φόντο μπρο­στά στο οποίο γεν­νιέ­ται ένας απα­γο­ρευ­μέ­νος έρω­τας, μα πάνω απ’ όλα δοκι­μά­ζο­νται βαθιές αξί­ες όπως η φιλία, η αφο­σί­ω­ση, η συνο­χή της ομά­δας, η ατο­μι­κή αξιο­πρέ­πεια.

Σε όλα τα βιβλία της, καθώς και στις μετα­φρά­σεις της, η Ισμή­νη Καπά­νταη εντυ­πω­σιά­ζει με τον πλού­το και την ακρί­βεια της γλώσ­σας. Οι λέξεις που επι­λέ­γει δίνουν μια αίσθη­ση ανα­γλύ­φου, προ­σι­διά­ζουν στον ιστο­ρι­κό χρό­νο, στα ήθη και στις κατα­στά­σεις. Στο νέο της μυθι­στό­ρη­μα κυριο­λε­κτι­κά κεντά­ει, θαρ­ρείς ότι για κάθε λέξη χρη­σι­μο­ποιεί δια­φο­ρε­τι­κή κλω­στή. Οι ήρω­ές της, επί­σης, δεν είναι έρμαια της πλο­κής, αλλά είναι αυτοί οι ίδιοι που την χαρά­ζουν, την καθο­ρί­ζουν με τις ριψο­κίν­δυ­νες  επι­λο­γές τους, τα πάθη τους και τις εμμο­νές τους. Χορ­τα­στι­κό ιστο­ρι­κό μυθι­στό­ρη­μα, για τους λάτρεις όχι μόνο του συγκε­κρι­μέ­νου είδους αλλά της λογο­τε­χνί­ας γενι­κό­τε­ρα.