«Ο Γιος» του Φίλιπ Μάγιερ, τηλεοπτικό σήριαλ

Στο δεύ­τε­ρο του μυθι­στό­ρη­μα με τίτλο Ο Γιος, ένα εργα­τό­παι­δο από την Βαλ­τι­μό­ρη, ο Φίλιπ Μάγιερ, κατά­φε­ρε να συνο­ψί­σει σε μεγά­λο βαθ­μό την αιμα­το­βαμ­μέ­νη αμε­ρι­κα­νι­κή ιστο­ρία. Η συνά­ντη­ση με τον συγ­γρα­φέα έγι­νε σ’ένα μεγά­λο ράν­τσο στην κομη­τεία Χιλ του Τέξας. Το οποίο δεσπό­ζει στο κέντρο μιας πεδιά­δας, που έχει μετα­τρα­πεί εξ’ολοκλήρου σε πιστό αντί­γρα­φο καταυ­λι­σμού της ινδιά­νι­κης φυλής των Κομάν­τσι. Το αυτο­σχέ­διο χωριό απο­τε­λεί το πλα­τό που θα φιλο­ξε­νή­σει μια σει­ρά σκη­νών του νεό­κο­που τηλε­ο­πτι­κού σήριαλ Ο Γιος (μετα­φο­ρά του ομώ­νυ­μου μυθι­στο­ρή­μα­τος του Φίλιπ Μάγιερ), για λογα­ρια­σμό του τηλε­ο­πτι­κού δικτύ­ου AMC. Πρω­τα­γω­νι­στεί ο Πιρς Μπρόσ­ναν, που υπο­δύ­ε­ται τον Ίλαϊ Μακ­Κά­λα. Τον σκλη­ρο­τρά­χη­λο πατριάρ­χη της οικο­γέ­νειας Μακ­Κά­λα, όπου το 1849 αιχ­μα­λω­τί­στη­κε από τους Κομάν­τσι και εν συνε­χεία έγι­νε ένας από τους ισχυ­ρό­τε­ρους οικο­νο­μι­κούς παρά­γο­ντες της περιο­χής του Τέξας. Ο Μάγιερ φτά­νει από τους πρώ­τους στα γυρί­σμα­τα και παρα­κο­λου­θεί από κοντά όλες τις προ­ε­τοι­μα­σί­ες των ηθο­ποιών, του σκη­νο­θέ­τη και των τεχνι­κών, μερι­μνώ­ντας για την πορεία του σενα­ρί­ου. Παρα­δέ­χε­ται ότι είναι υπέ­ρο­χο που βρί­σκε­ται στο χώρο των γυρι­σμά­των, δηλώ­νο­ντας παράλ­λη­λα τον θαυ­μα­σμό του για την δου­λειά που γίνε­ται πάνω στο μυθι­στό­ρη­μα απ’όλους τους συντε­λε­στές.

Σπά­νιο φαι­νό­με­νο για συγ­γρα­φέα να έχει ενερ­γή συμ­με­το­χή στην δια­σκευή του μυθι­στο­ρή­μα­τος του. Οι περισ­σό­τε­ροι επι­σκέ­πτο­νται εθι­μο­τυ­πι­κά τα πλα­τό, συνεν­νο­ού­νται με τους παρα­γω­γούς για την αμοι­βή και προ­χω­ρούν παρα­κά­τω. Ο Μάγιερ όμως, δεν απο­τε­λεί τυπι­κό δείγ­μα συγ­γρα­φέα. Κατ’αρχάς το σου­λού­πι του (γερο­δε­μέ­νος και φαλα­κρός, με τετρά­γω­νο πιγού­νι), μοιά­ζει περισ­σό­τε­ρο με τους ήρω­ες του, παρά με γρα­φιά. Απο­τε­λεί επί­σης χαρα­κτη­ρι­στι­κό δείγ­μα ανθρώ­που που δεν παύ­ει να δου­λεύ­ει. Έγρα­ψε τα τρία πρώ­τα επει­σό­δια της πρώ­της σεζόν και ξανα­δού­λε­ψε όλα τα υπό­λοι­πα. Επί πέντε μήνες, δεν έλει­ψε ούτε μέρα από τις τοπο­θε­σί­ες των γυρι­σμά­των. Ο Πιρς Μπρόσ­ναν έλε­γε ενδει­κτι­κά πως ο Μάγιερ, επεμ­βαί­νει δημιουρ­γι­κά σχε­δόν σε όλα όσα δια­δρα­μα­τί­ζο­νταν μπρός και πίσω από τις κάμε­ρες και τον αφο­ρούν. «Είναι τρε­λός με τα όπλα αντί­κες και επέ­με­νε μέχρι τέλους να δια­λέ­ξει από την συλ­λο­γή του, τι θα χρη­σι­μο­ποι­ή­σω στο γύρι­σμα», κατέ­λη­ξε ο διά­ση­μος ηθο­ποιός και πρώ­ην Τζέιμς Μποντ.

Ο Μάγιερ παρα­δέ­χε­ται πως είναι εμμο­νι­κός με τις λεπτο­μέ­ρειες. Θέλει η Ιστο­ρία να απο­δί­δε­ται στην εντέ­λεια. Επο­πτεύ­ει σχο­λα­στι­κά μέχρι και το τελευ­ταίο πλά­νο. Αυτή η μανία για έλεγ­χο, συνή­θως ενο­χλεί σενα­ριο­γρά­φους και παρα­γω­γούς. Για τον συγ­γρα­φέα όμως, ήταν από τους πρώ­τους όρους που έθε­σε στο τρα­πέ­ζι των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων, όταν του ζητή­θη­κε η παρα­χώ­ρη­ση των δικαιω­μά­των του βιβλί­ου. Ο Γιος είναι το πρώ­το τηλε­ο­πτι­κό σχέ­διο που ανα­λαμ­βά­νει η εται­ρεία παρα­γω­γής El Jefe, την οποία ίδρυ­σε ο Φίλιπ Μάγιερ, μαζί με τους συγ­γρα­φείς και σενα­ριο­γρά­φους Μπράιαν Μακ­Γκρί­βι και Λι Σίπ­μαν. Οι τρεις φίλοι που γνω­ρί­στι­καν στο Πανε­πι­στή­μιο του Τέξας, ένω­σαν τις δυνά­μεις τους και δημιούρ­γη­σαν την εται­ρεία το 2014. Κύριο μέλη­μα τους είναι να προ­σφέ­ρουν σε νέους συγ­γρα­φείς, που συνή­θως εξο­βε­λί­ζο­νται από την Χολι­γου­ντια­νή ιεραρ­χία, πλή­ρη έλεγ­χο στα μυθι­στο­ρή­μα­τα ή τα θεα­τρι­κά έργα που παρα­χω­ρούν για δια­σκευ­ές ται­νιών ή σήριαλ. Η εται­ρεία έχει ήδη στα σκα­ριά την τηλε­ο­πτι­κή μετα­φο­ρά του πρώ­του μυθι­στο­ρή­μα­τος του Μάγιερ, Αμε­ρι­κά­νι­κη σκου­ριά, όπως και το Fourth of July Creek του Σμιθ Χέντερ­σον.

Όπως μας λέει ο Μπράιαν Μακ­Γκρί­βι: «Δια­πι­στώ­νου­με όλο και πιο συχνά πως όταν έρχε­ται η στιγ­μή να δια­σκευα­στεί ένα βιβλίο στην μεγά­λη ή την μικρή οθό­νη, οι συγ­γρα­φείς είναι οι πρώ­τοι που με διά­φο­ρους τρό­πους υπο­χρε­ώ­νο­νται να φύγουν από τη μέση». Αυτή την επο­χή ο Μπράιαν Μακ­Γκρί­βι, είναι σενα­ριο­γρά­φος και παρα­γω­γός του δικού του βιβλί­ου με τίτλο: Hemlock grove, για λογα­ρια­σμό του Netflix. Τα τελευ­ταία χρό­νια, η τηλε­ό­ρα­ση έχει γίνει δελε­α­στι­κή για πάμπολ­λους συγ­γρα­φείς και σενα­ριο­γρά­φους. Οι οποί­οι βλέ­πουν το μέσο ως ένα προ­νο­μια­κό πεδίο για μια καλή μετα­φο­ρά των μυθι­στο­ρη­μά­των τους. Αυτή την επο­χή η πίε­ση που νιώ­θει ο Μάγιερ και οι συνερ­γά­τες του, είναι μεγά­λη. Στην επι­τυ­χία και την κρι­τι­κή απο­δο­χή του σήριαλ Ο Γιος, έχουν ενα­πο­θέ­σει τις ελπί­δες τους για το εάν η El Jefe θα συνε­χί­ζει να έχει οικο­νο­μι­κή αυτο­νο­μία, αλλά και στο εάν η εται­ρεία θα κατα­φέ­ρει να χτί­σει κάποιο σοβα­ρό όνο­μα πάνω στις τηλε­ο­πτι­κές παρα­γω­γές ή θα πρα­μεί­νει ένας μικρός παί­χτης που θα φυτο­ζω­εί. Ο Μάγιερ εξο­μο­λο­γεί­ται περί αυτού: «Από τότε που άρχι­σαν τα γυρί­σμα­τα, αισθά­νο­μαι ότι πνί­γο­μαι σ’ένα βαθύ πηγά­δι. Δεν λέω, η χαρά μου είναι μεγά­λη, αλλά από την άλλη μεριά είναι πολύ σημα­ντι­κό για εμάς να πετύ­χου­με. Υπάρ­χουν στιγ­μές που επι­στρέ­φω πίσω στις ίδιες αγω­νί­ες, όταν έγρα­φα το πρώ­το μου βιβλίο».

Το πρώ­το μυθι­στό­ρη­μα του Μάγιερ Αμε­ρι­κά­νι­κη σκου­ριά, δεν τρά­βη­ξε το ενδια­φέ­ρον του κοι­νού, αν και έτυ­χε ικα­νο­ποι­η­τι­κής κρι­τι­κής αντι­με­τώ­πι­σης. Με απο­τέ­λε­σμα, κανέ­να δίκτυο δεν μπή­κε στον κόπο να χτυ­πή­σει την πόρ­τα του Μάγιερ. Με τον δεύ­τε­ρο βιβλίο Ο Γιος, τα πράγ­μα­τα άλλα­ξαν ραγδαία. Έγι­νε μπεστ σέλερ που­λώ­ντας πάνω από 300.000 αντί­τυ­πα μέχρι σήμε­ρα, ενώ έφτα­σε να είναι ανά­με­σα στους φινα­λίστ του βρα­βεί­ου Πού­λι­τζερ. Αμέ­σως κινη­το­ποι­ή­θη­καν αρκε­τά τηλε­ο­πτι­κά δίκτυα, αλλά κανέ­να δεν ικα­νο­ποιού­σε τον συγ­γρα­φέα. Τότε οι τρεις φίλοι, Μάγιερ, Μακ­Γκρί­βι και Σίπ­μαν, επέ­λε­ξαν να ρισκά­ρουν. Σενα­ριο­ποί­η­σαν το βιβλίο σε 126 σελί­δες και άρχι­σαν να το δια­φη­μί­ζουν σε διά­φο­ρα κανά­λια. Σύντο­μα, πήραν απά­ντη­ση από τα Xbox Entertainment Studios της Microsoft. Όμως το σχέ­διο δεν προ­χώ­ρη­σε, διό­τι τα στού­ντιο έκλει­σαν. Όταν έπε­σαν οι τελι­κές υπο­γρα­φές με το AMC, άρχι­σαν τα προ­βλή­μα­τα με τους πρω­τα­γω­νι­στές.

Αρχι­κά ο ρόλος του Ίλαϊ Μακ­Κά­λα, ανα­τέ­θη­κε στον βετε­ρά­νο ηθο­ποιό Σαμ Νιλ. Ο οποί­ος λίγο πριν ξεκι­νή­σουν τα γυρί­σμα­τα εγκα­τέ­λει­ψε την παρα­γω­γή, για προ­σω­πι­κούς λόγους όπως δήλω­σε. Ο Πιρς Μπρόσ­ναν ειδο­ποι­ή­θη­κε την τελευ­ταία στιγ­μή και προ­ε­τοι­μά­στη­κε για τον ρόλο, μέσα στο αερο­πλά­νο που τον μετέ­φε­ρε στον χώρο των γυρι­σμά­των. Πρό­λα­βε να δια­βά­σει μερι­κά κεφά­λαια του βιβλί­ου που αφο­ρού­σαν τον Ίλαϊ Μακ­Κά­λα και εν συνε­χεία άκου­σε προ­σε­κτι­κά τους πολι­τι­κούς λόγους διά­ση­μων Τεξα­νών Γερου­σια­στών, όπως των Λύντον Τζόν­σον, Ρικ Πέρι και Τεντ Πόου. Πάντως οι αρχι­κές εντυ­πώ­σεις, δεν ήταν ευνοϊ­κές για τον Μπρόσ­ναν. Ο ηθο­ποιός έδω­σε μάχη για να πεί­σει πως μπο­ρεί να υπο­στη­ρί­ξει δρα­μα­τι­κά μια επι­κή ιστο­ρία, που δια­τρέ­χει το αμε­ρι­κα­νι­κό έθνος από την γέν­νη­ση του μέχρι τις μέρες μας. Όπως έδει­ξαν τα πράγ­μα­τα, πέρα­σε τα τεστ με επι­τυ­χία. Παράλ­λη­λα ο Μάγιερ ανα­προ­σάρ­μο­ζε συνε­χώς το σενά­ριο έτσι ώστε να μπο­ρούν οι παράλ­λη­λες ιστο­ρί­ες να γίνουν αφε­νός λει­τουρ­γι­κές και αφε­τέ­ρου να απλο­ποι­η­θεί η πλο­κή του βιβλί­ου, δίχως να παρα­μορ­φω­θεί.

Οι φόβοι  του Μάγιερ λίγο πριν τα γυρί­σμα­τα, ήταν δυο: πρώ­τον, η άκρι­τη παρα­χώ­ρη­ση του υλι­κού του και δεύ­τε­ρον, το «τσα­λά­κω­μα» του βιβλί­ου από την εικό­να. Πολ­λοί είπαν πως αυτοί οι φόβοι δεν είναι τίπο­τε άλλο από την γκρί­νια του πρω­τά­ρη. Στην πρά­ξη όμως έχου­με δει ουκ ολί­γα βιβλία να γίνο­νται κυριο­λε­κτι­κά στά­χτη, όταν μετα­φέ­ρο­νται επί της οθό­νης. Όσοι ξέρουν καλά τον Μάγιερ, λένε πως ο τρό­πος που παλεύ­ει με το γρα­πτό του, θυμί­ζει την περί­φη­μη «Μέθο­δο» του Actors Studio. Κατά την διάρ­κεια της έρευ­νας που διε­νήρ­γη­σε για λογα­ρια­σμό του βιβλί­ου, ο συγ­γρα­φέ­ας έφτα­σε στα άκρα. Κυνή­γη­σε βου­βά­λια, ήπιε το αίμα τους, έφα­γε ωμό συκώ­τι, όπως ακρι­βώς ο νεα­ρός Ίλαϊ ως αιχ­μά­λω­τος των Κομάν­τσι. Έμα­θε να βρί­σκει ίχνη ζώων και ανθρώ­πων, να πυρο­βο­λεί με δια­φο­ρε­τι­κά όπλα, να φτιά­χνει τόξα, να επι­βιώ­νει στη φύση, αλλά και να έρθει κοντά με την διά­λε­κτο των Κομάν­τσι. Τις εμπει­ρί­ες αυτές, ο Μάγιερ τις μετέ­φε­ρε στο τηλε­ο­πτι­κό πλα­τό. «Ήταν πολύ δύσκο­λο να μάθου­με την διά­λε­κτο των Κομάν­τσι. Είναι σαν να μαθαί­νει ο Τομ Κρουζ για­πω­νέ­ζι­κα», λέει ο Ινδιά­νος ηθο­ποιός που υπο­δύ­ε­ται τον Τοσά­γου­εϊ, τον πολε­μι­στή-μέντο­ρα του Ίλαϊ. Και συνε­χί­ζει: «Εκφρά­σα­με στον κύριο Μάγιερ την ανη­συ­χία μας, να μην φανούν στον έξω κόσμο οι Κομάν­τσι, σαν ένα τσούρ­μο κανι­βά­λων με έφε­ση στα βασα­νι­στή­ρια και τους βια­σμούς. Ικα­νο­ποι­η­μέ­νοι ακού­σα­με από τον συγ­γρα­φέα, ότι το θέμα απα­σχο­λού­σε πολύ και τον ίδιο. Με κατάλ­λη­λες τρο­πο­ποι­ή­σεις στο σενά­ριο, νομί­ζου­με πως θα λυθεί και αυτό το ζήτη­μα».

Ο Μάγιερ κάθε­ται στο πλα­τό, κοντά σ’ένα παρα­μορ­φω­μέ­νο πτώ­μα ενός κυνη­γού βου­βα­λιών. Εκεί­νη την ημέ­ρα γυρι­ζό­ταν μια άγρια σκη­νή στον καταυ­λι­σμό των Κομάν­τσι. Ο ίδιος ομο­λο­γεί πως στό­χος του είναι να αιχ­μα­λω­τί­σει το αιμα­το­βαμ­μέ­νο πνεύ­μα που δια­πο­τί­ζει ολό­κλη­ρα κεφά­λαια της αμε­ρι­κα­νι­κής ιστο­ρί­ας, από τα οποία κανείς από τους εμπλε­κο­μέ­νους δεν βγαί­νει εντε­λώς αθώ­ος. «Για μένα η καλύ­τε­ρη πολι­τι­κή τοπο­θέ­τη­ση, είναι η ειλι­κρί­νεια. Επί χρό­νια μας μάθαι­ναν ότι ο λευ­κός δεν έχει κάνει φρι­χτά πράγ­μα­τα, παρά μόνο ο Ινδιά­νος. Κάτι που φυσι­κά είναι απο­λύ­τως ψευ­δές». Ο Φίλιπ Μάγιερ παλεύ­ει να τελειώ­σει με το επό­με­νο του μυθι­στό­ρη­μα, το οποίο έχει καθυ­στε­ρή­σει και παράλ­λη­λα να βρί­σκε­ται στα γυρί­σμα­τα. «Το απί­θα­νο μέσα σ’όλα αυτά, είναι πως θα πρέ­πει να βρί­σκω χρό­νο να γρά­φω τα βιβλία μου», κατα­λή­γει ο Φίλιπ Μάγιερ. Ένας ταλα­ντού­χος συγ­γρα­φέ­ας, που έχει θέσει πολ­λούς στό­χους και ελπί­ζου­με να τους πετύ­χει.

Πηγή: N.Y. Times