Γνή­σια Νεο­ϋ­ορ­κέ­ζα η Μεγκ Γουό­λι­τζερ μεγά­λω­σε μέσα στα βιβλία. Λόγω της μυθι­στο­ριο­γρά­φου μητέ­ρας της και του ψυχο­λό­γου πατέ­ρα της, οι πρώ­τες εκδρο­μές της μικρής Μεγκ ήταν στην βιβλιο­θή­κη του Μπρού­κλιν. Από το Γυμνά­σιο κιό­λας, κατα­πιά­στη­κε με την συγ­γρα­φή άρθρων σε τοπι­κές εφη­με­ρί­δές και περιο­δι­κά. Το 1981 τελεί­ω­σε το Πανε­πι­στή­μιο Μπρά­ουν και αμέ­σως μετά έγρα­ψε το πρώ­το της μυθι­στό­ρη­μα, που έκα­νε αμέ­σως εντύ­πω­ση με τίτλο: Sleepwalking. Είναι η ιστο­ρία τριών έφη­βων κορι­τσιών οι οποί­ες ανα­πτύσ­σουν μια διαρ­κή εμμο­νή με διά­ση­μες ποι­ή­τριες που αυτο­κτό­νη­σαν. Ένα δυνα­τό ντε­μπού­το, που έδει­ξε αμέ­σως τις συγ­γρα­φι­κές της δυνα­τό­τη­τες.

Στα χρό­νια που ακο­λού­θη­σαν η Μεγκ Γουό­λι­τζερ απε­δεί­χθη ικα­νό­τα­τη συγ­γρα­φέ­ας και αρθρο­γρά­φος, με ειδί­κευ­ση στις αντι­συμ­βα­τι­κές ανθρώ­πι­νες σχέ­σεις, ιδιαί­τε­ρα μετα­ξύ γυναι­κών. Εξε­ρεύ­νη­σε με χιού­μορ και ευαι­σθη­σία τις μορ­φο­ποι­ή­σεις που ανα­πτύσ­σο­νται μέσα σε δια­λυ­μέ­νες οικο­γέ­νειες, τις συντρι­πτι­κές συνέ­πειες του θανά­του, τις δια­φο­ρε­τι­κές όψεις πάνω στην ταυ­τό­τη­τα του φύλου, τις προ­κλή­σεις της φιλί­ας και τις βια­στι­κές επι­θυ­μί­ες. Οι τελευ­ταί­ες, καθο­ρί­ζουν άμε­σα το μυθι­στό­ρη­μα της Μεγκ Γουό­λι­τζερ Μια ξεχω­ρι­στή παρέα (σε μετά­φρα­ση Μαρί­ας Φακί­νου), το πρώ­το πεζο­γρα­φι­κό έργο της συγ­γρα­φέ­ως που μετα­φρά­ζε­ται στην ελλη­νι­κή γλώσ­σα και το δέκα­το της καριέ­ρας της.

Το βιβλίο ξεδι­πλώ­νει τη ζωή μιας ομά­δας έξι νεα­ρών, από τα εφη­βι­κά χρό­νια μέχρι την μέση ηλι­κία. Η συγ­γρα­φέ­ας παρα­κο­λου­θεί το πως αλλά­ζουν οι επι­θυ­μί­ες τους, ποιες είναι οι ιδιαι­τε­ρό­τη­τες τους, πως οι συγκυ­ρί­ες δια­φο­ρο­ποιούν τα όνει­ρα τους. Ένα κλασ­σι­κού τύπου αμε­ρι­κά­νι­κο μυθι­στό­ρη­μα που βλέ­πει τον κόσμο μέσα από έναν ευρυ­γώ­νιο φακό. Προ­σπα­θεί όσο μπο­ρεί να ενσω­μα­τώ­σει την τρα­γω­δία μέσα στην κωμω­δία, μ’έ­ναν ειρω­νι­κά παι­χνι­διά­ρι­κο τρό­πο, πετυ­χαί­νο­ντας την μέγι­στη ψυχα­γω­γι­κή από­λαυ­ση. Η γρα­φή της Γουό­λι­τζερ δια­θέ­τει μια θαυ­μα­στή ενέρ­γεια, που επι­μέ­νει στην λεπτο­μέ­ρεια. Η μαστο­ριά της εντο­πί­ζε­ται στην ανά­πτυ­ξη της γλυ­κό­πι­κρης έως και κωμι­κής πλευ­ράς του χαρα­κτή­ρα, κάτι που μπο­ρού­με να συνα­ντή­σου­με στην περά­δο­ση του σύγ­χρο­νου αμε­ρι­κα­νι­κού μυθι­στο­ρή­μα­τος. Οι ηθι­κές ακρο­στι­χί­δες του εγω­ϊ­σμού και του φθό­νου κυριαρ­χούν στο Μια ξεχω­ρι­στή παρέα μετα­φέ­ρο­ντας τον όγκο της αφή­γη­σης μετα­ξύ δυο φαι­νο­με­νι­κά ετε­ρό­νυ­μων πόλων: της φιλί­ας και της δια­φθο­ράς. Κάθε σελί­δα και μια μικρή έκπλη­ξη. Ο ανα­γνώ­στης ανυ­πο­μο­νεί τι θα συνα­ντή­σει παρα­κά­τω.

Στον ελεύ­θε­ρο χρό­νο της η Μεγκ Γουό­λι­τζερ παί­ζει σκραμπλ μέχρι τελι­κής πτώ­σης. Κάθε­ται με τις ώρες στο δια­δί­κτυο, συμπλη­ρώ­νο­ντας τα κενά ανά­με­σα στα γρα­ψί­μα­τα της. Είναι η μικρή ενο­χή που επι­τρέ­πει στον εαυ­τό της σε καθη­με­ρι­νή βάση, όπως έχουν άλλοι το κάπνι­σμα και το αλκο­όλ. Η ίδια λατρεύ­ει να κατα­σκευά­ζει λέξεις, ανα­γραμ­μα­τι­σμούς, κρυ­πτι­κά σταυ­ρό­λε­ξα. Επί­σης όπο­τε βρει και­ρό από το βαρύ πρό­γραμ­μα της, δια­βά­ζει παι­δι­κά βιβλία. Η βιβλιο­θή­κη της έχει μια μεγά­λη συλ­λο­γή παι­δι­κών βιβλί­ων, που ανα­τρέ­χει σ’αυ­τά συχνά-πυκνά.

Το χιού­μορ κατέ­χει περί­ο­πτη θέση στην καθη­με­ρι­νό­τη­τα της. Χωρίς αυτό, δεν ζει. Κάπο­τε το ανα­ζη­τά στους άλλους, πότε το ξεθά­βει από μέσα της, ενώ υπάρ­χουν και φορές που το ανα­κα­λύ­πτει τυχαία. Από μια είδη­ση στην τηλε­ό­ρα­ση π.χ. Βλέ­πει αρκε­τές κωμι­κές σει­ρές στα συν­δρο­μη­τι­κά κανά­λια, ενώ της αρέ­σει να κλαί­ει δια­βά­ζο­ντας βιβλία.  Πιστεύ­ει ακρά­δα­ντα πως τα μυθι­στο­ρή­μα­τα (όχι μόνο τα δικά της) πρέ­πει να ακού­γο­νται. Δηλα­δή, ο συγ­γρα­φέ­ας οφεί­λει να ανα­γνώ­σει δυνα­τά και καθα­ρά το κεί­με­νο για να κατα­λά­βει μέχρι το μεδού­λι,  τι έχει γρά­ψει. Η ίδια λέει ότι προ­σπα­θεί πάντο­τε να κατα­λή­ξει σε ίσες ποσό­τη­τες τρα­γω­δί­ας και κωμω­δί­ας, κατά την διάρ­κεια της συγ­γρα­φής ενός βιβλί­ου. Το αλά­τι και το πιπέ­ρι της ζωής. Δεν είναι από τους ανθρώ­πους που ικα­νο­ποιού­νται εύκο­λα στη ζωή. Η  Μεγκ Γουό­λι­τζερ είναι μια γυναί­κα που πλά­θει ιστο­ρί­ες μέσα από τα πάθη και της όψεις της καθη­με­ρι­νό­τη­τας. Τίπο­τε παρα­πά­νω. Όσο ο άνθρω­πος δεν στε­ρεύ­ει, εκεί­νη δια­τη­ρεί στο ακέ­ραιο τις ελπί­δες της.