ΕΡ: Ποιοι ήταν οι λόγοι που σας έκα­ναν να ξεκι­νή­σε­τε το ταξί­δι στην περι­πέ­τεια της γρα­φής;

ΑΠ: Όταν έκα­να ότι έγρα­φα οι υπό­λοι­ποι με άφη­ναν ήσυ­χο. Νόμι­ζαν φαί­νε­ται ότι κάνω κάτι «σοβα­ρό». Μέσα στο κεφά­λι μου, αέρας κοπα­νι­στός. Αργό­τε­ρα με πήραν οι λέξεις και προ­σπά­θη­σα να πω με και­νούρ­για λόγια ένα παλιό­τε­ρο γεγο­νός. Αν με ρωτή­σε­τε ποιο, δεν μπο­ρώ να σας πω με λέξεις.

ΕΡ: Ποιες  ήταν οι δυσκο­λί­ες που αντι­με­τω­πί­σα­τε ως συγ­γρα­φέ­ας στα πρώ­τα σας βήμα­τα (αισθη­τι­κής, εκφρα­στι­κής και εκδο­τι­κής φύσης);

ΑΠ: Το πρό­βλη­μα δεν ήταν οι άλλοι. Ήμουν εγώ που ήμουν απρο­σάρ­μο­στος και καθό­λου «σοβα­ρός». Όλα τα υπό­λοι­πα λύθη­καν στο δρό­μο.

ΕΡ: Τι θυσιά­ζει κανείς για να είναι συγ­γρα­φέ­ας ή καλ­λι­τέ­χνης γενι­κό­τε­ρα;

ΑΠ: Είναι τρο­με­ρό! Θυσιά­ζει την κοι­νο­το­πία, την πλή­ξη, την έλλει­ψη χιού­μορ, τα ανα­με­νό­με­να δρο­μο­λό­για, την απου­σία της δημιουρ­γι­κό­τη­τας, την πίε­ση του χρό­νου. Όλα αυτά θυσιά­ζει και ανοί­γει ένα και­νούρ­γιο, απρό­βλε­πτο μονο­πά­τι.

ΕΡ: Σε ποιο βαθ­μό έχει επη­ρε­ά­σει η συγ­γρα­φή τη ζωή σας και η ζωή σας τα κεί­με­να;

ΑΠ: Απ όπου κι αν το πιά­σεις η απά­ντη­ση είναι η ίδια: δεν θα ήμουν ο ίδιος αν δεν είχα ανα­κα­λύ­ψει την εξά­τμι­ση του γρα­ψί­μα­τος.

ΕΡ: Τι πιστεύ­ε­τε ότι έχει αλλά­ξει ή έχει δια­φο­ρο­ποι­η­θεί μέσα σας, σε συγ­γρα­φι­κό επί­πε­δο από τότε που ξεκι­νή­σα­τε;

ΑΠ: Όλα αλλά­ζουν και φυσι­κά δεν απο­τε­λώ εξαί­ρε­ση. Δεν είμαι ο πλέ­ον αρμό­διος να πω τι έχει δια­φο­ρο­ποι­η­θεί — όταν κοι­τά­ζε­σαι στον καθρέ­φτη δεν βλέ­πεις τις λεπτο­μέ­ρειες που βλέ­πει ένας τρί­τος. Το μόνο που ξέρω είναι ότι προ­σπα­θώ να μην λέω ψέμα­τα στον εαυ­τό μου και στους άλλους. Ή τα ψέμα­τα μου να βοη­θά­νε να βγει πιο καθα­ρή η προ­σω­πι­κή μου αλή­θεια.

ΕΡ: Τι σημαί­νει για εσάς λογο­τε­χνία;

ΑΠ: Ένα παρά­θυ­ρο ανοι­χτό στο απρό­βλε­πτο. Κάτι να γεμί­ζεις τον πόνο όπως ένας οδο­ντί­α­τρος με το σφρά­γι­σμα, αλλά κι ένα αστρα­φτε­ρό παι­χνί­δι.

ΕΡ: Πως θα χαρα­κτη­ρί­ζα­τε την περί­ο­δο που δια­νύ­ου­με;

ΑΠ: Αυτή τη περί­ο­δο δεν μπο­ρώ να την χαρα­κτη­ρί­σω. Είναι αχα­ρα­κτή­ρι­στη! Είναι μια τρύ­πα στο νερό. Σ’ ένα άπα­το νερό.

ΕΡ: Ποια βιβλία ή συγ­γρα­φείς σας έχουν επη­ρε­ά­σει δια­χρο­νι­κά;

ΑΠ: Δεν μ΄έχουν επη­ρε­ά­σει μόνο βιβλία. Αλλά και μου­σι­κές και ται­νί­ες και ζωγρα­φι­κές και άνθρω­ποι και τοπία. Φτά­νει να είναι γνή­σια και να έχουν μια στά­λα αιμα­τά­κι μέσα.

ΕΡ: Όταν δεν γρά­φε­τε, με τι σας αρέ­σει να ασχο­λεί­στε;

ΑΠ: Με την ίδια τη ζωή, όπως κι όταν γρά­φω

ΕΡ: Τι σας παρα­κι­νεί να γρά­φε­τε ιστο­ρί­ες;

ΑΠ: Μια αφό­ρη­τη περιέρ­γεια για τον εαυ­τό μου και τους γύρω μου. Είναι σαν να μας βλέ­πω για πρώ­τη φορά.

Το νέο βιβλίο του Κωστή Γκι­μο­σού­λη έχει τίτλο:«Μπιλ ο xλο­μός»

https://www.kastaniotis.com/book/978–960-03–6576‑4