Ο Ιερώνυμος Λύκαρης έγινε γνωστός από τη συμμετοχή του σε τρεις τόμους των Ελληνικών εγκλημάτων και από το μυθιστόρημά του Το ρομάντζο των καθαρμάτων, που κυκλοφόρησε το 2011. Αν και έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές και έχει προκαλέσει συζητήσεις για την ταυτότητά του, επιμένει να μην εμφανίζεται και να μη δημοσιοποιεί στοιχεία της προσωπικής του πορείας, πλην κάποιων γενικών πληροφοριών που υπάρχουν στο σύντομο βιογραφικό του: «Γεννήθηκε στην Αθήνα. Πήρε μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και για πολλά χρόνια υπηρέτησε επαγγελματικά την ιδέα της κοινωνικής απελευθέρωσης. Κατά καιρούς, έκανε διάφορες σχετικές και άσχετες με το γράψιμο δουλειές, περιπλανήθηκε πολύ σε όλο τον κόσμο και έζησε για χρόνια στην Αυστραλία».
Το νέο βιβλίο του Λύκαρη, με τίτλο Μαύρα κουφέτα, είναι ένα εξαιρετικό αστυνομικό μυθιστόρημα με νουάρ αποχρώσεις. Όπως και στα προηγούμενα κείμενά του, έτσι και στο βιβλίο αυτό σημασία δεν έχει το έγκλημα, αλλά πρωτίστως το πολιτικό-οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον όπου αυτό συντελείται. Ένα σύμπαν σε ελεύθερη πτώση, με φαινόμενα παρακμής και αποσύνθεσης σε πλήρη εξέλιξη πίσω από μια καλογυαλισμένη βιτρίνα. Ο συγγραφέας επιστρέφει στα Μαύρα κουφέτα με τον ίδιο ήρωα του Ρομάντζου, αλλά με διάθεση για λιγότερη χλεύη, καθώς εδώ το σκοτάδι δεν βρίσκεται μόνον στα εξωτερικά ερεθίσματα, δηλαδή στο οργανωμένο έγκλημα, στην πολιτική διαφθορά κτλ, αλλά πρωτίστως στην ψυχή του κεντρικού ήρωα. Αριστερός από κούνια με σπασμένα πόδια, συντετριμμένος, μοναχικός ιδεολόγος που μαζεύει διαρκώς τα θραύσματα της ουτοπίας στην οποία πίστεψε σε όλη του τη ζωή, ο ήρωας-αφηγητής προσπαθεί να τα περισυλλέξει, για να αναδημιουργήσει το παζλ ενός ιδεατού ελεύθερου κόσμου. Ο αναστοχασμός του όμως δεν είναι απολογιστικός ούτε απολογητικός. Ρίχνει σπόρους που μπορούν να ευδοκιμήσουν σε ιδιαίτερο κλίμα, όπως, η σημερινή πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα, της οποίας τα όρια απλώνονται πολύ πιο μακριά από τα ελληνικά σύνορα. Γρήγορη εξέλιξη, συνεχόμενη δράση, ήρωες απτοί-πραγματικοί, ριζοσπαστικές προθέσεις και ένας διαρκής υπόγειος ζόφος διάστικτος από χιούμορ και ειρωνεία, συνθέτουν ένα συναρπαστικό σύγχρονο ανάγνωσμα που θέτει ζητήματα, ως είθισται στην καλή λογοτεχνία, για το άτομο, την κοινωνία και την ανάγκη του ανθρώπου για προσανατολισμό σε ένα σύμπαν διαρκώς μεταβαλλόμενο.