ΕΡ: Ποιοι ήταν οι λόγοι που σας έκαναν να ξεκινήσετε την περιπέτεια της γραφής;
ΑΠ: Η ανάγνωση άλλων βιβλίων, ο νοερός διάλογος που είχα ανοίξει μαζί τους
ΕΡ: Ποιες ήταν οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε ως συγγραφέας στα πρώτα σας βήματα;
ΑΠ: Αχ, όλα ήταν εύκολα στην αρχή. Ορμή, ιδέες, άπλετος χρόνος. Μετά δυσκόλεψαν πολύ τα πράγματα
ΕΡ: Τι θυσιάζει κανείς για να είναι συγγραφέας, καλλιτέχνης γενικότερα;
ΑΠ: Την απόλαυση της ζωής. Ζει για να επινοεί και για να γράφει. Κάθε ιστορία που ακούει, τη βλέπει στο μυαλό του τυπωμένη.
ΕΡ: Σε ποιο βαθμό έχει επηρεάσει η συγγραφή τη ζωή σας και η ζωή σας τα κείμενα σας;
ΑΠ: Εκβάλλουν η μία στην άλλη και ετεροκαθορίζονται σε τέτοιο βαθμό, που δεν ξέρω τελικά τι έζησα και τι επινόησα
ΕΡ: Τι πιστεύετε ότι έχει αλλάξει ή τι έχει διαφοροποιηθεί μέσα σας σε συγγραφικό επίπεδο από τότε που ξεκινήσατε;
ΑΠ: Έχω χάσει τον σαρκασμό μου («θα σε τσακίσουν κι εσένα τα χρόνια σκουπίδι», έλεγε ο αγαπημένος μου ποιητής). Κι έχω γίνει πολύ αυστηρή με τα κείμενα μου. Περισσότερο σβήνω, παρά γράφω.
ΕΡ: Τι σημαίνει για εσάς λογοτεχνία;
ΑΠ: Ένα άγριο ζώο που κάθεται στο τραπέζι και τρώει με μαχαίρι και πιρούνι.
ΕΡ: Πως χαρακτηρίζετε την περίοδο την οποία διανύουμε;
ΑΠ: Δεν μπορείς να ζεις και να κρίνεις ταυτόχρονα, χρειάζεται απόσταση.
ΕΡ: Ποια βιβλία ή συγγραφείς σας έχουν επηρεάσει διαχρονικά και γιατί;
ΑΠ: Η Βιρτζίνια Γουλφ, η Μαργαρίτα Καραπάνου και η Κλαρίσε Λισπέκτορ. Έφεραν μια ελευθερία που τσακίζει κόκκαλα. Μια επανάσταση, που ούτε στα πιο τρελά όνειρα του, ονειρεύτηκε ο φεμινισμός.
ΕΡ: Όταν δεν γράφετε με τι ασχολείστε;
ΑΠ: Με την κόρη μου
ΕΡ: Τι σας παρακινεί ακόμη και σήμερα να γράφετε ιστορίες;
ΑΠ: Αυτή η ερώτηση έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από οποιαδήποτε απόπειρα απάντησης….